افرادی که وزوز گوش دارند ممکن است از استفاده کوتاه مدت از داروهای ضد اضطراب سود ببرند. اما بیماران لزوما در درمان صدای گوش برای آسایش زندگی نیاز به استفاده از هیچکدام از این داروها ندارند. در بعضی از موارد روان درمانی مؤثر میتواند به پیشرفت بیماران کمک کند. بنابراین تجویز داروها برای خواب، اضطراب یا افسردگی بیش از آن مورد نیاز نیست. هرچیزی که بتواند متابولیسم بیمار را تحت تاثیر قرار دهد میتواند بر وزوزش هم تاثیر بگذارد. به همین دلیل شرایط طبی بیمار مثل پرکاری یا کم کاری تیروئید، افزایش یا کاهش قند خون، افزایش چربی خون یا فشار خون بالا باید تشخیص داده شده و توسط داروها یا سایر متدهای مناسب درمان شوند. تاریخچه دارو درمانی برای کنترل وزوز طولانی است. ارزیابی درمان وزوز گوش به دلیل ماهیت سابجکتیو وزوز، فقدان اندازه گیری آبجکتیو و ماهیت نوسانی وزوز مشکل می باشد.
بهترین قرص برای وزوز گوش
بهترین قرص برای وزوز گوش نقش مهمی در کنترل وزوز بر عهده دارند، اما به عنوان درمان وزوز ، انتخابی اول نمی باشند. به طور کلی با توجه به تاثیر داروها و وزوز گوش می توان، داروها را در سه دسته بررسی کرد:
- داروهایی که وزوز ایجاد می کنند.
- داروهایی که وزوز را مهار می کنند.
- داروهایی که فاکتورهای موثر بر وزوز را کنترل می کنند.
داروهایی که وزوز ایجاد می کنند
داروهای اتوتوکسیک یا سمی گوش ممکن است وزوز ایجاد کنند. این داروها اغلب شامل سالیسیلات، داروهای ضد التهابی، آنتی بیوتیکهای آمینو گلیکوزید، کوئینین و داروهای ضد ملاریا و نیز داروهای دیورتیک میباشند این داروها کاربرد زیادی در بین افراد دارند و تشحیص و حذف چنین داروهایی می تواند در کنترل وزوز موثر باشد. وزوز گوش و درمان آن با مصرف این داروها در اکثر موارد ایجاد کم شنوایی در ناحیه فرکانسهای بالا می نماید. در مورد سالیسیلاتها با قطع مصرف دارو، آستانه شنوایی به حد طبیعی بر میگردد و وزوز نیز حذف می شود. داروهای دیورتیک مثل اتاکرنیک اسید و فروزماید روی حلزون اثر می گذارند و شکایت عمده کم شنوایی معمولاً همزمان با وزوز می باشد. آنتی بیوتیک ها از جمله استوپتومایسین، کانامایسین، نئومایسین، توبرمایسین، اریترومایسین، کلرامنفیکل همگی اثرات اتوتوکسیک دارند و معمولاً سبب ایجاد وزوز، سرگیجه و کم شنوایی حسی عصبی دایم همراه است، استفاده موضعی از آنتی بیوتیکها به ویژه درگوش میانی