ناشنوایی مادرزادی چیست؟

ناشنوایی مادرزادی یکی از اختلالات مهم و تأثیرگذار دوران کودکی است که می‌تواند زندگی فرد و خانواده را از همان ابتدا تحت تأثیر قرار دهد. ناشنوایی مادرزادی به معنای کم‌شنوایی یا ناتوانی کامل در شنیدن است که از بدو تولد وجود دارد. این اختلال می‌تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد و معمولاً به دلایل ژنتیکی، عفونت‌های دوران بارداری، یا مشکلات حین زایمان ایجاد می‌شود. شناسایی زودهنگام ناشنوایی مادرزادی اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا عدم مداخله به موقع، منجر به تأخیرهای اساسی در رشد زبان، ارتباطات اجتماعی و حتی وضعیت روانی کودک خواهد شد. در این مقاله، به بررسی همه‌جانبه ناشنوایی مادرزادی از علت و تشخیص تا درمان و تأثیرات روانی و اجتماعی خواهیم پرداخت.

علل ناشنوایی مادرزادی

ناشنوایی مادرزادی می‌تواند ناشی از عوامل متعددی باشد که معمولاً به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند: عوامل ژنتیکی، عفونت‌های دوران بارداری، و آسیب‌های پره‌ناتال یا پیش از تولد.

• عوامل ژنتیکی مهم‌ترین علت ناشنوایی مادرزادی هستند و مسئول بیش از نیمی از موارد می‌باشند. این عوامل می‌توانند به صورت غالب یا مغلوب به نسل بعد منتقل شوند و حتی در خانواده‌هایی که سابقه ناشنوایی وجود ندارد، بروز کنند.
  
  
• عفونت‌های دوران بارداری نظیر سرخجه، توکسوپلاسموز، سیتومگالوویروس و برخی عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی دیگر نیز می‌توانند به ساختار شنوایی جنین آسیب برسانند.
  
  
• آسیب‌های پره‌ناتال شامل مشکلات اکسیژنی هنگام زایمان، نارس بودن نوزاد، زایمان‌های دشوار یا استفاده از برخی داروهای خاص توسط مادر نیز از دلایل غیرژنتیکی مهم ناشنوایی مادرزادی به شمار می‌روند.

گاهی اوقات، ترکیبی از این عوامل می‌تواند شدت ناشنوایی مادرزادی را افزایش دهد و حتی سبب بروز اختلالات همراه شود.

چگونه ناشنوایی مادرزادی تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص به‌موقع ناشنوایی مادرزادی اهمیت حیاتی دارد، چرا که شناسایی زودهنگام زمینه را برای درمان و مداخلات توان‌بخشی مناسب فراهم می‌سازد. در اغلب کشورها، تست‌های شنوایی نوزادان طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از تولد انجام می‌شود.
روش‌های تشخیصی اصلی عبارت‌اند از:

• تست OAE (Otoacoustic Emissions): بررسی واکنش گوش داخلی به صداهای خاص و ثبت پاسخ شنوایی، روشی سریع و بدون درد برای غربالگری نوزادان است.
  
  
• تست ABR (Auditory
  رای دهید