سلامت شنوایی نقش مهمی در کیفیت زندگی هر فرد ایفا می کند. از دوران کودکی تا بزرگسالی، توانایی شنیدن برای رشد گفتار، برقراری ارتباط و حتی سلامت روان اهمیت ویژه ای دارد. به همین دلیل، روش های گوناگونی برای ارزیابی و تشخیص مشکلات شنوایی در علم شنوایی شناسی توسعه یافته است. یکی از آزمون های پیشرفته و نسبتاً جدید در این حوزه، تست ASSR یا Auditory Steady State Response است که به متخصصان کمک می کند تا آستانه های شنوایی افراد را با دقت بیشتری اندازه گیری کنند.
در حالی که برخی تست ها مانند ادیومتری تون خالص یا تست های رفتاری تنها زمانی قابل انجام هستند که فرد بتواند همکاری فعال داشته باشد، تست ASSR حتی در نوزادان و کودکان خردسال یا بیماران غیرهمکار نیز قابل استفاده است. همین ویژگی باعث شده است که ASSR جایگاه ویژه ای در تشخیص کم شنوایی های مادرزادی و مشکلات شنوایی در سنین پایین پیدا کند.
در این مقاله به طور مفصل به معرفی تست ASSR، اهمیت آن در شنوایی سنجی، تفاوت آن با تست ABR، گروه های هدف، مراحل انجام، نحوه تفسیر نتایج و مزایای آن در تشخیص دقیق کم شنوایی می پردازیم.
تست ASSR چیست؟
تست ASSR نوعی آزمون الکتروفیزیولوژیک شنوایی است که پاسخ مغز به محرک های صوتی مداوم و با فرکانس مشخص را اندازه گیری می کند. برخلاف تست های رفتاری که به همکاری و پاسخ مستقیم فرد نیاز دارند، در این روش فعالیت الکتریکی مغز از طریق الکترودهای سطحی ثبت می شود.
ASSR به این صورت عمل می کند که محرک های صوتی با فرکانس و شدت مشخص به گوش فرد ارسال می شوند. مغز در پاسخ به این صداها واکنش هایی الکتریکی ایجاد می کند که توسط دستگاه ثبت می شوند. سپس نرم افزار پیشرفته دستگاه این سیگنال ها را تحلیل کرده و آستانه تقریبی شنوایی در فرکانس های مختلف (مانند ۵۰۰، ۱۰۰۰، ۲۰۰۰ و ۴۰۰۰ هرتز) را تعیین می کند.
این ویژگی باعث می شود که تست ASSR بتواند اطلاعات دقیقی درباره میزان شنوایی در هر گوش و در فرکانس های متفاوت ارائه دهد. به همین دلیل، این آزمون به ویژه در نوزادان، کودکان و افراد با معلولیت های ذهنی یا جسمی که امکان همکاری ندارند، اهمیت پیدا می کند.